تصمیم گرفتم همه چیز رو باهاش تموم کنم.
دیگه نمیتونم عذاب وجدانی که به جونم افتاده رو تحمل کنم.
دوماهیه که ندیدمش و ازش خبری نیست
همین باعث شد بشینم حسابی فکر کنم و سبک سنگین کنم...
هرجوری که فکر میکنم میبینم تموم شدن این رابطه هم به نفع اونه هم به نفع من.
اوایل شاید فکر کردن به تموم کردن همه چیز برام سخت بود
ولی الان اصلا سخت نیست شاید چون منو به نبودنش عادت داده...
وقتی یک نفر نبودنش طولانی بشه،حتی اگر عاشقش باشی
و تمام اون مدت به پاش بمونی
روزی که بیاد و بخوادت تو نمیخوایش
میدونی چرا؟
چون به نبودنش عادت کردی
چون به جایی می رسی که دیگه واقعا خودشو دوست نداری...
غم نبودنشو دوست داری...
